Ik zal wonderen

Morgen is het dus zover!

Vannochtend kwam de hartchirurg even langs voor een voorbereidend praatje. Toen hij ons en Zep zag, zei hij doodleuk op z’n Hazekamps: “ja, een beetje suf hè?”. Waarmee hij bedoelde dat hij ook niet had verwacht dat er weer een open hart operatie nodig was en het helaas dus niet gelukt was met dotteren. Voor hem is het natuurlijk een kleine ingreep. Hij heeft per dag 1 a 2 hartekindjes onder het mes met de meest complexe hartafwijkingen die complexe operaties nodig hebben zoals dat ook het geval was bij Zep vorig jaar.

Morgen wordt het dus minder complex voor hem en voor Zep. De aanhechting van de longslagader op de rechter hartkamer is door littekenweefsel vernauwd waardoor de druk in de rechterkamer te hoog is geworden. Hierdoor is ook het ‘lapje’ waarmee hij vorig jaar de aanhechting gemaakt heeft opgezwollen. De aanhechting gaat hij verwijden en het lapje gaat hij vervangen en er eventueel een klep in plaatsen. Dat beslist hij ter plekke.

Hij was behoorlijk optimistisch: hiermee zou Zep het een jaar of 5 tot 10 kunnen uithouden tot zijn volgende operatie. Ook verwachtte hij dat Zep met een nachtje op de IC wel weer naar de babyzaal zou mogen. Hier zou hij dan ook niet lang hoeven blijven omdat hij weinig of geen morfine krijgt ommvoor af te kicken.

We zullen zien. De vorige keer werd een week op de IC twee maanden en 4 tot 7 jaar operatievrij amper een jaar. Zo’n open hart operatie is en blijft niet niks. Als een optimistiche man als professor Hazekamp zegt dat hij toch wel schrok van de vernauwing en de druk in de rechterkamer en dat er haast bij is zal het niet zomaar even een kleine onderhoudsbeurt zijn.

Zep zelf heeft in ieder geval nog geen idee wat hem te wachten staat. Hij heeft z’n draai inmiddels goed gevonden in het ziekenhuis: veel samen met papa en mama, lekker spelen en eten en drinken! Wie weet verrast hij ons wel en is hij eind van de week alweer boven jan!

Om met het volgende lied van onze lieve vriendin Jacqueline Fleskens af te sluiten: “ik zal wonderen!”

Er was er eens een kleine man
Hij zei, weet ji wat ik allemaal kan?
Ik kan bomen, ik kan bloesemen
Ik kan gronden vlieg plafond
Ik kan harten, ik kan schoppen
Ik kan vlind’ren vlond’ren
Ik ben blij, ik kan wond’ren

Er was er eens een kleine man
Hij zei weet jij wat ik allemaal kan?
Ik kan gieren, ik kan kraaien
Ik kan zonen ik kan zon
ik kan sassen, ik kan vlaaien
bovenal van ond’ren
Ik ben blij, ik kan wond’ren

Op een dag zei de kleine man
Weet jij wel wat ik allemaal kan?
Ik kan Zeppen, ik kan bengen
Ik kan tov’ren met ballon
Ik kan moepa pamoe Isis
en ik kan nooit zond’ren
Ik ben blij en ik zal wond’ren

Jacqueline Fleskens (zie ook het bericht van vorig jaar: Zep zo blij)